بررسی نقش تعدیل‌گر سلامت و رفاه روانی کارکنان در بروز رفتار خلاقانه و نوآورانه از طریق نظام پیشنهادات

  زمینه: آنچه موجب عملکرد بهتر و رقابت برای بقا در محیط‌ متلاطم سازمان‌های امروز می‌شود قابلیت نوآوری و خلاقیت است که از طریق منابع انسانی امکان‌پذیر است. مدیریت مشارکتی رویکردی جدید در مدیریت است که از آن به‌عنوان انقلاب مشارکت یاد می‌شود و از طریق سازوکاری به نام نظام پیشنهادات سازمان‌ها را در تحریک قدرت خلاقیت کارکنان و بهره‌گیری از سرمایة فکری آن‌ها یاری می‌دهد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان ارزش نظام پیشنهادات و انگیزه برای ارائه پیشنهادهای خلاقانه با تأکید بر نقش تعدیل‌گر سلامت روانی کارکنان انجام پذیرفت. اهمیت بررسی خلاقیت و نظام ‌پیشنهادات در تحقیقات و مطالعات مختلفی بررسی و تأیید شده است؛ بنابراین، تحقیق حاضر قصد دارد به بهبود وضعیت مشارکت در نظام پیشنهادات و ارائه ایده‌های خلاقانه با در نظر گرفتن متغیرهای سلامت روانی کارکنان و ارزش نظام پیشنهادات بپردازد. روش: برای سنجش متغیرهای تحقیق در میان کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد از پرسش‌نامه‌ای با طیف پنج گزینه‌ای لیکرت استفاده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌های پرسش‌نامه و آزمون فرضیه‌ها از تحلیل رگرسیون چندگانه تعدیل شده (سلسله مراتبی) استفاده شد. یافته‌ها: ارزش نظام پیشنهادات با انگیزة ارائه پیشنهادهای خلاقانه رابطه مثبت و معناداری دارد اما این رابطه در سطوح بالا و پایین متغیر تعدیل‌گر (سلامت و رفاه روانی) متفاوت است؛ به‌طوری‌که پیوند میان ارزش نظام و انگیزه برای ارائه پیشنهاد تحت شرایط سلامت و رفاه روانی بیشتر به نسبت شرایط سلامت و رفاه کمتر، قوی‌تر بود. نتیجه‌گیری: فراهم نمودن زمینة تأمین سلامت روانی کارکنان و در نظر گرفتن اهمیت و ارزش نظام پیشنهادات نزد کارکنان، به دلیل نقش مؤثر در بهبود وضعیت انگیزشی کارکنان برای ارائه نظرات و ایده‌های خلاقانه به نظام پیشنهادات، ‌باید مورد توجه جدی مدیران دانشگاه و مسئولان نظام پیشنهادات قرار گیرد.